Luc Claus - Tapa dura

In de Belgische kunst neemt het oeuvre van Luc Claus een afzonderlijke plaats in. Een kunstenaar die zich, op enkele vroege schilderijen na, uitsluitend wijdde aan de tekenkunst is op zichzelf al een zeldzaamheid...
Luc Claus was geen teruggetrokken eenzaat. Hij hield van gezelschap, liefst beperkt en bij voorkeur intelligent, onderhoudend en gesofisticeerd. Banaliteit was aan hem niet besteed. Maar in zijn werk was hij het liefst alleen. Hierbij sluit de keuze van het medium perfect aan bij de behoeften van de kunstenaar. Om te tekenen heeft men niemand nodig. Het kan ook altijd en overal beoefend worden."

Deze eerste monografische studie over het werk van Luc Claus (Aalst 1930 Brussel 2006) geeft een mooi overzicht van zijn volledige oeuvre, gesitueerd in de tijdsgeest en de artistieke ontwikkelingen van de naoorlogse kunst in België. Tevens geeft het inzicht in de denkwereld van een kunstenaar die op het raakvlak van figuratie en abstractie een autonome beeldtaal ontwikkelde die onbewust drager blijft van een onderhuidse symboliek die schatplichtig blijft aan onze Westerse traditie. Tot voor kort werd de tekening beschouwd als een minderwaardige discipline. De laatste jaren is daar dankzij het werk van hedendaagse kunstenaars die expliciet de nadruk leggen op het belang van de tekening voor hun artistieke praktijk, verandering in gekomen. Hierin ligt de actualiteit van deze kunstenaar die buiten de tijdsgeest zijn oeuvre radicaal, persoonlijk en consequent heeft opgebouwd.