Moje życie w sowieckiej epoce kłamstwa i strachu - Tapa dura

"Oto niezwykle wspomnienia Swietlany Mielnik, germanistki, która, przepracowawszy 50 z góra lat na kijowskim Uniwersytecie im Szewczenki w Kijowie, w wieku 78 lat, opuscila rodzinny kraj, by osiasc w Polsce - ojczyznie swoich przodków ze strony ojca. Wydarzenia, sytuacje, które opowiedziala, mialy miejsce naprawde. Byla ich uczestnikiem, naocznym swiadkiem albo slyszala o nich od najblizszych. Jest to opowiesc o latach stalinowskich represji , o glodzie na Ukrainie, o mlodzienczej milosci w trudnych czasach i o wszechobecnym strachu przed przesladowaniami, o zdradzie i niegodziwosci ludzkiej, ale i o studiach uwienczonych tytulem docenta. Nielatwo zyje sie w takich warunkach, a jednak Swietlanie Mielnik udalo sie zachowac nadzwyczajna zyczliwosc do bliznich. Zaprzyjazniony z Autorka wnuk Henryka Sienkiewicza, etnograf i badacz dziejów rodzinnych - Juliusz Sienkiewicz tak oto poleca te lekture:
,, Jej wspomnienia sa dla polskiego czytelnika bezcenne. Relacje z otchlani gulagów sa w Polsce dosc znane. Natomiast zwykle zycie obywateli sowieckich jest nam obce. Wspomnienia pani Swietlany sa porazajace... Dla normalnych ludzi byla to jedna wielka cela wiezienna, gdzie nie wiadomo kto szpicel, a kto przesladowany. Ludzie zyli sparalizowani strachem, a przy tym swiadomi bezczelnego klamstwa wladz, artykulowanego bolszewicka nowomowa.
Jest jeszcze inny aspekt tych wspomnien... Nie ma w nich sladu uraz, jadu, a przeciez z podloscia ludzka w tym nieludzkim kraju czesto sie spotykala... Lektura jej wspomnien byla dla mnie prawdziwa uczta duchowa"."