Piec lat kacetu - Tapa blanda

Niezwykle szczere, momentami wrecz brutalne wyznanie wieznia obozów koncentracyjnych, w którym autor, "bard Warszawy", dal swiadectwo tamtego czasu. Stanislaw Grzesiuk (ur. 6 maja 1918 w Malkowie kolo Chelma - zm. 21 stycznia 1963 w Warszawie) - samorodny talent pisarski, piesniarz (zwany równiez bardem z Czerniakowa), z zawodu elektromechanik, dzialacz spoleczno-lewicowy, antyklerykal i ateista. Od 1920, kiedy jego rodzice przeniesli sie do Warszawy, do 1940 mieszkaniec stolecznego Czerniakowa, dzielnicy zamieszkiwanej przez warszawska biedote. Pomimo tragicznych warunków w jakich sie urodzil i wychowywal, twardo walczyl z otaczajaca go przedwojenna rzeczywistoscia. Skonczyl szkole zawodowa juz podczas pracy w fabryce. Tam zetknal sie równiez po raz pierwszy z dzialalnoscia lewicowa. Pogrzeb ojca byl dla Stanislawa Grzesiuka punktem przelomowym. Zrozumial, ze ówczesny porzadek spoleczny zawsze bedzie deprecjonowac osoby chcace wyrwac sie z getta biedy. Podczas wybuchu wojny nadal mieszkal w Warszawie. Zaangazowal sie w walke z niemieckim okupantem, dzialajac w nowopowstalych polskich, podziemnych silach zbrojnych. Kierowal kilkoma akcjami przeciw Niemcom. Aresztowany (za posiadanie broni i dzialalnosc konspiracyjna) i wyslany na roboty przymusowe do Niemiec, w okolice Koblencji, nastepnie zeslany do obozu koncentracyjnego w Dachau za ucieczke z robót i wczesniejsza postawe w okupowanej Warszawie. Zródlo: Stanislaw Grzesiuk, "Boso, ale w ostrogach", "Na marginesie zycia". Przebywal w obozie Dachau (4 kwietnia - 16 sierpnia 1940). Po kilkumiesiecznym pobycie przeniesiono go do Mauthausen-Gusen, gdzie przebywal az do 5 maja 1945, tj. do momentu wyzwolenia obozu przez wojska amerykanskie. Przebywal w "starym obozie" Mauthausen a od 1941 zostal przeniesiony do nowego "Gusen I" (Istnial tez "Gusen II"). 9 lipca 1945 wrócil do kraju. W 1946 ozenil sie, mial dwoje dzieci - córke Ewe (1947) i syna Marka (1950). Od 1947 chorowal na gruzlice pluc, bedaca konsekwencja pobytu w obozach. Zmarl w 1963 na te chorobe. Stanislaw Grzesiuk byl z przekonan ateista. Po wojnie warszawskim radnym, oraz dzialaczem spoleczno-lewicowym, goraco sympatyzujacym z nowopowstalym PRL. Widzial w nim szanse dla zapobiezenia nedzy, chorobom i obecnemu w dwudziestoleciu miedzywojennym - wyzyskowi. Jego imieniem nazwano jedna z ulic warszawskiego Czerniakowa.