Anlaşma - Tapa blanda

Kafenin disindaki firtina, genc adamin yuregindekinden daha siddetli degildi. Annesinin baskilarindan o kadar bunalmisti ki, ona aklina gelen ilk yalani soyledi. Bu yalanina servis yapan garson kizi da ortak etmeye cekinmedi. "Telefonda annem var!" dedi asik bir suratla. Otoriter sesli adamin tavri garson kizin itiraz etmesini engellemisti. "O ne sorarsa 'evet' de... Tamam mi? Sadece 'evet' de. Cok nazik ol! Soz veriyorum, bu iyiliginin karsiligini alacaksin!" Garson kiz bu sert gorunumlu adamin annesi ile ne konusabilirdi ki? "Acaba oglumun dedigi dogru mu?" diye sormustu kadin. Peki ama ana ogul arasindan konusmanin icerigi neydi ki? Sonra adamin her soruya 'evet' demesini istedigini hatirladi. Sorun degildi. Evet demek o kadar da zor olamazdi. "Evet, dogru!.." dedi duru bir sesle. Ama ardindan gelen soruya hazirlikli degildi! "Ve... yani gercekten evleneceksiniz, oyle mi?" Bircok yanlis anlamanin sonunda anlasmaktan baska careleri yoktu. Sadece iki ay birbirlerine dayanacaklardi. Ama gercek ask icin sinirli anlasmalarin hicbir onemi yoktu. Evlenmemek icin evlenmek kadar komik bir sey olabilir mi? Kadere mudahale edilemeyecegini anladiginiz, anlasmalarin bozulmasina destek olacaginiz bir FMArsal romani daha... (Tanitim Bulteninden)