Kant a dziobak - Tapa blanda

Ten tom nalezy do najwazniejszych traktatów semiologicznych Umberta Eco (ur. 1932), gdyz stanowi korekte i nowe ujecie jego wczesnej semiologii, która powstawala w latach siedemdziesiatych XX wieku pod wyraznym wplywem strukturalizmu. W tych rozprawach z lat dziewiecdziesiatych Eco stara sie dopelnic tamto podejscie. Inaczej niz w strukturalizmie, gdzie znaczenia znaków wyczerpuja sie w ich wzajemnych relacjach, teraz chodzi o odniesienie: znak do czegos sie odnosi. Dlatego pierwszy rozdzial podejmuje kwestie fundamentalnego ,,odniesienia": bytu jako takiego. Czytelnik wszakze nie powinien sie obawiac ciezkiego ecoheideggeryzmu, gdyz autor, w koncu takze pisarz, przeprowadza swój wywód za pomoca fikcyjnych i faktycznych historii ilustrujacych wazka kwestie nadawania znaczen. Znaczenia, glosi podstawowa teza, sa ,,negocjowalne". Co wlasciwie zobaczyl Marco Polo, gdy napotkal nosorozca? Dlaczego uznal go za jednorozca? Dlaczego Aztekowie rozpoznali w koniu ,,jelenia"? Jak Kant zakwalifikowalby dziobaka? W jaki sposób nakladamy na swiat swoje ,,typy poznawcze" i co wlasciwie robimy, gdy ich nie mamy, a jednak cos nieznanego jakos ,,rozpoznajemy"? Mimo anegdotycznej formy wyklad Eco prezentuje dwadziescia lat przemyslen autora nad nowa, pelna teoria semiologii.