Maria Amparo Munoz y de Borbon ksiezna Czartoryska - Tapa dura

W rece Czytelnika oddajemy wzruszajaca opowiesc o ludzkiej milosci, narodzinach, zyciu i umieraniu. Bohaterka glówna jest María Amparo Munoz y de Borbón (1834-1864), córka królowej hiszpanskiej Marii Krystyny i jej meza, sierzanta gwardii, Agustína Fernanda Munoza. Byla ona zona Wladyslawa Czartoryskiego, zalozyciela Muzeum i Biblioteki ksiazat Czartoryskich w Krakowie. Zostala matka Augusta Czartoryskiego, jak dotad jedynego polsko-hiszpanskiego blogoslawionego. Przez wzglad na morganatyczne malzenstwo rodziców urodzila sie i wychowala w tajemnicy przed swiatem. Zyla w epoce romantyzmu. Jako panienka miala wiec romantyczne pragnienia i tesknoty. Za maz wyszla z milosci. Jej milosc do meza byla autentyczna, goraca, wierna a zarazem naznaczona bólem, z przyczyn niezaleznych od obojga malzonków, którzy do konca darzyli sie wielkim uczuciem i wzajemnym szacunkiem. Jednak nie potrafila sie wczuc ani zrozumiec poswiecenia meza i jego rodziny sprawie zabiegów na rzecz przywrócenia Polsce niepodleglosci. Lubila zabawy, kosztowne stroje, muzyke, luksusy, miala poczucie humoru, a mimo to byla nieszczesliwa: niespelniona jako zona, matka i synowa. Na ,,spelnienie" zabraklo zdrowia, okolicznosci zewnetrznych, a nade wszystko czasu. Zgasla w tragicznych okolicznosciach, w kwiecie wieku na nieuleczalna wówczas gruzlice. Jej krótkie zycie mozna przyrównac do rózy, która urzeka swym pieknem i zapachem a jednoczesnie ma kolce, znamionujace cierpienie.